Mijn hemel op aarde

Monnickendam, 8 oktober 2004

Lieve Hester,

Morgen ga ik mijn boek presenteren, dat weet je wel. En als ik dan aan de mensen iets over mijn boek vertel, vind jij dat misschien wel een moeilijk verhaal.

Dirk zei tegen mij: maak dan voor Hester een verhaal dat ze wel kan begrijpen! Goed hè, van Dirk! En dat ga ik nu doen. Je mag het zeggen als het nog te moeilijk is. En dan kunnen we er toch met elkaar over praten? Ik vertel het verhaal nu aan jou:

Toen mama nog klein was en nog in Schiedam woonde, was ze best wel braaf: ik ging elke dag naar de kerk en ik ging dikwijls bidden. En ik wilde zelfs naar het klooster toe, net als tante Co. Maar de vrouw die de baas was in dat klooster, die noemen ze moeder-overste, die vrouw zei tegen mij: ‘Jij hebt altijd gauw last van heimwee, en je wilt later naar een ver land om aan de mensen daar over Jezus te vertellen. Dat kan niet als je last hebt van heimwee, want dan kun je het daar niet volhouden. Kom nog maar niet naar ons klooster in Venlo, maar ga eerst maar eens een jaartje ergens anders wonen en niet meer bij je ouders. En als je dan geen heimwee hebt, dan mag je bij ons komen in het klooster van Venlo.’

Ik ben toen in Coevorden gaan wonen en je weet het: daar leerde ik papa kennen. Die was toen nog pater franciscaan. We werden verliefd op elkaar en we gingen samen trouwen. En we kregen twee heel lieve kinderen. Hoe heten die ook alweer? Toen we in 1974 in Ilpendam gingen wonen heb ik heel veel voor de kerk van Wim Brom gedaan. Denk maar aan het kinderkoor ‘De Sebastiaantjes’. En ik stond vaak op het altaar om uit de bijbel voor te lezen en om met de mensen te bidden, en zelfs om te preken.

Als je zulke dingen doet, moet je eerst zelf alles wel goed weten. En daarom ging ik naar een soort kerk-school waar ik veel leerde over de bijbel en over de Eucharistieviering in de kerk. Ik hoorde op die school vertellen dat in de bijbel staat: mannen zijn belangrijker dan vrouwen. Dat vond ik heel gek! Waarom zijn mannen belangrijker? Ik kon het gewoon niet geloven.
Ik wilde daar wel eens met andere vrouwen over praten. En dat deed ik op de katholieke universiteit van Amsterdam. Ik ben erg geschrokken van wat ik daar hoorde en las. Vooral wat een Amerikaanse vrouw schreef, ze heet Roos-merrie, dat vond ik heel erg belangrijk. Die vrouw schreef in haar boek: ‘Vroeger waren vrouwen heel belangrijk en iedereen vond het heel gewoon dat er een Godin was, de Godin-Moeder. En vrouwen waren toen priester. Dat was duizenden jaren lang zo.

Maar later wilden de mannen steeds meer de baas zijn En ze zeiden: op aarde is de man de baas en in de hemel is God de baas. En God is dus voortaan een man wij willen geen Godin-Moeder, wij willen God de Vader. En de vrouwen mochten geen priester meer zijn. Nu wilden de mannen priester zijn.’ En de paus vindt nog steeds dat die mannen gelijk hebben, en hij wil niet dat vrouwen priester zijn. De paus wil ook niet geloven dat er eerst de Godin-Moeder was en dat pas veel later God de Vader er kwam.

Papa en ik zijn het niet met de paus eens en daarom willen we niet meer bij zijn kerk horen. Want wij vinden het niet goed dat mannen de baas spelen over de vrouwen in die kerk. En dan zeggen die mannen ook nog, dat God het zo wil. Nou, als dat waar is, dan willen wij niet bij die God horen. Zo’n God bestaat niet, zeggen wij dan.

Nee, dan luisteren we liever naar Jezus. Die vertelde aan de mensen dat God van iedereen evenveel houdt en dat vinden wij heel goed. Jij houdt veel van die Jezus, hè? Nou, wij ook. En daarom vinden wij het fijn om soms met jou naar de kerk te gaan; met Pasen bijvoorbeeld. Daar vertel ik over in mijn boek. En wij proberen om net als Jezus, aan andere mensen een stukje hemel op aarde te geven. Jij zei nog tegen mij: ‘ Ja, breken en delen, hè mam!’ Daarom heb ik mijn boek zo genoemd

Weet je wat de paus ook niet wil geloven? Hij gelooft niet dat een vriendin van Jezus, die heet Maria Magdalena, ook apostel was, dus priester eigenlijk. ‘Dat bestaat niet’, zegt de paus,
‘want Jezus koos alleen mannen uit.’ En hij wil al helemaal niet geloven dat Maria Magdalena een boek over Jezus heeft geschreven, een evangelieverhaal. ‘Gooi dat boek maar weg’, zei de paus al lang geleden, en dat gebeurde met bijna alle boeken die door vrouwen geschreven zijn.

Of de katholieke kerk zei: de boeken die door vrouwen zijn geschreven, dat zijn slechte boeken. Er werden zelfs veel vrouwen voor doodgemaakt! Ja Hester, en toen we dat allemaal hoorden wilden papa en ik niet meer bij de katholieke kerk horen. Wij vinden dat vrouwen en mannen even belangrijk zijn. En toen we niet meer bij die kerk wilden horen zijn we naar Monnickendam verhuisd, tien jaar geleden, want we wilden het niet tegen de mensen in Ilpendam vertellen. Die konden dat vast en zeker niet goed begrijpen.

We hebben het toen ook niet tegen jou verteld, want we vonden toen dat het ook voor jou te moeilijk was. We zeiden het wel tegen Dirk, en die vond het maar gek! en hij was er verdrietig van.

Toen heb ik Dirk beloofd om alles later eens goed uit te leggen. Dat heb ik nu pas gedaan, elf jaar later. Het is een lang verhaal geworden, het is een heel boek geworden! En dat boek ga ik morgen presenteren.

Zo, en nu heb ik het verhaal ook aan jou verteld,
dus nu heb jij je eigen verhaal.
Kun jij dit verhaal begrijpen? Ik denk het wel.
Ik hoop het van harte!

Liefs en een hele dikke kus van
mama XXX