Mijn hemel op aarde

Ons Streekblad Waterland, 7 oktober 2004
Haar strijd en gevoelens heeft Miek nu vastgelegd in haar boek Mijn hemel op aarde. Het is een heel persoonlijk relaas van de ervaringen en emoties van het gezin, waarvan de leden nauwelijks Mieks tempo konden bijhouden. Miek: ‘In het boek beschrijf ik hoe ik van een zeer gelovig katholiek ben toe gegroeid naar een niet-kerkelijk en niet-gelovig bestaan. Oftewel: van een leven met de hemel in het vooruitzicht naar een leven waarin ik mijn hemel op aarde moet zoeken. Tegen beter weten in hoop ik nog steeds dat de kerk de vrouw beter leert kennen en aanvaarden, dat de rol van de vrouw in de kerk gelijkwaardig wordt. Ik kan het niet accepteren dat de man bij God hoger zou staan dan de vrouw. Ik ben afgeknapt op de stelling dat de man een afstraling is van Christus, en de vrouw een afstraling van de man.’  Jaap Tol

Prettig Weekend, 14 oktober 2004
Het zal ergens rond 1985 geweest zijn dat Miek Olsthoorn-van Rest een boek in handen kreeg dat getiteld was: Sexisme en God, geschreven door de Amerikaanse theologe Rosemary Radford Ruether. Dit werk zette haar leven totaal op zijn kop… ‘J e kunt bijna zeggen dat dit boek mijn nieuwe bijbel werd. Tal van dingen die voorheen in geheimzinnige duisternis waren gehuld werden mij terstond duidelijk. Dank zij de Amerikaanse theologe viel mij al snel op dat in de bijbel bijna uitsluitend mannen voorkomen. Het blijkt ook dat de bijbel door mánnen geschreven is. De rol die de vrouw er in speelt is absoluut minimaal te noemen. Priesteressen komen in de bijbel niet voor en dat terwijl ze er in de oertijd wel degelijk geweest zijn. Waarom wordt hun rol in de bijbel niet erkend en eigenlijk doodgezwegen? Voor mij was de tekst van die Amerikaanse een heel logisch verhaal. Maar het zorgde er wel voor dat ik helemaal uit balans raakte. Ik werd er zelfs ziek van. De grond zakte onder mijn katholieke fundament weg.
Boudewijn Weehuizen

Noordhollands Dagblad, 22 oktober 2004
Kerk en geloof staan haar steeds meer tegen en als ze op zondag 26 januari 1988, na het horen van een bijbeltekst waarin de discipel Paulus zich weer eens alleen tot de mannen richt, hakt ze de knoop door: de vrouw die ooit roomser was dan de paus stapt van haar geloof af. De strijd die ze voert met God en geloof bezorgt haar naderhand lichamelijke klachten. ‘Ik had in die periode veel last van slapeloosheid en ik heb er zeker een jaar mee gesukkeld.’ En nu vijftien jaar later is er het boek In eerste instantie alleen voor Dirk bedoeld en niet voor publicatie. ‘Maar nadat het af was heb ik er met veel mensen over gesproken en die zeiden dat ik naar een uitgever moest stappen. Daar voelde ik zelf ook wel voor. Ik wilde uitdragen dat de rol van de vrouw in de katholieke kerk niet gelijkwaardig is aan die van de man. De man beslist over de vrouw, in naam van God? Daar kan en wil ik niet in geloven.’  
Paul Gutter

Dagblad van het Noorden, 20 november 2004
Ze raakte pas echt van God los toen ze in aanraking kwam met het feminisme. Ze leerde dat in het begin van de mensheid de Godin en de vrouw centraal stonden. ‘Maar ten tijde van de tien geboden van Mozes veranderde dat. De man kwam meer in beeld, vocht zich naar de macht en besliste dat God een man was. De vrouw werd uit de tempel verdreven. Zo is het nu nog steeds. Erger nog, heel recent noemde de paus het feminisme een groot gevaar voor de kerk.’
Ze klaagde bij God over mannen die steeds meer de macht wilden, maar al gauw kwamen de verwijten bij God zelf te liggen. ‘Had Hij de schepping niet beter kunnen maken, volmaakter? Waarom zou in de hemel wel iedereen braaf en lief kunnen zijn voor elkaar en waarom kon dat hier op aarde niet?’ Olsthoorn-van Rest kwam tot de conclusie dat er geen God kon bestaan die zijn werk zo slecht had gedaan. Gerton Albers

Coevorden HuisAanHuis, 22 december 2004
Het was een zwaar besluit, dat verstrekkende gevolgen had. Ook in haar gezin kwam met veel strijd een nieuw rollenpatroon tot stand. Echtgenoot Nico, de gewezen franciscaner pater, nam uiteindelijk ook afstand van het geloof. Dochter Hester niet. Zij heeft het Syndroom van Down en is nog steeds erg gelovig. ‘Begrijpelijk, want we hebben dat geloof er zelf met de paplepel ingegoten. Het is voor ons zoeken naar de juiste wijze om daarmee om te gaan. Hester is gek op Jezus. Dat gaan wij haar niet ontnemen.’ Zoon Dirk, (leraar VMBO) die vanaf zijn veertiende niet meer naar de kerk ging, had het verrassend moeilijk met de richtingsverandering van zijn ouders. Miek beloofde hem om al haar overwegingen op papier te zetten, zodat hij het rustig kon lezen en verwerken. Die belofte heeft uiteindelijk geleid tot haar boek, dat ze dan ook aan Dirk heeft opgedragen. Michiel Commandeur

Het Nieuwe Stadsblad, Schiedam, 6 april 2005
Auteur Olsthoorn-Van Rest komt na verloop van tijd tot de conclusie dat God niet bestaat. ‘Hij bestaat niet dreunde het door mijn hoofd.’ Tegelijkertijd beseft Miek dat, als zij aan die gedachte toegeeft zij haar geloof kwijtraakt. ‘Hier sta ik. Ik kan niet anders, dacht ik. En daarmee kwam de rust. Want als er geen God bestaat dan hoef je hem ook niets te verwijten, niet boos op hem te worden; dan is lijden, onrecht en martelingen hem niet aan te rekenen’.
In Mijn hemel op aarde, ontziet Miek Olsthoorn-Van Rest zichzelf, maar ook haar man (patriarchische trekjes) en zoon Dirk (machogedrag) niet. In het boek – uitgegeven door Kirja en verkrijgbaar bij onder meer de Schiedamse boekhandel – zijn tevens dagboeknotities van zowel de schrijfster als van ex-priester Olsthoorn opgenomen.
Nans Wolters

Fier , tijdschrift voor vrouwen, religie en spiritualiteit, oktober ’05
… Vanuit feministisch oogpunt gaat het hoofdstuk ‘Godgeklaagd’ uit deel 2 vooral over de klacht dat de Schepper vrouwen pijnlijke lichamelijke eigenschappen heeft gegeven. Miek en haar man ervaren verlossing in de geschiedenis van de Big Bang en de evolutie.
… Wat het boek vooral de moeite waard maakt is de orginaliteit van de vragen en antwoorden die je een spiegel voorhouden om je eigen vragen onder ogen te zien.
Joanne Seldenrath